Sütlaç Köyü

Köyümüzün nerede ve ne zaman kimler tarafından kurulduğu kesin olarak bilinmemekle beraber bazı anlatımlar var.  Bunlardan biri şöyle:

Yıllar önce Isparta –Burdur-Antalya  taraflarından gelip kışı geçirmek üzere Aydın, Muğla gibi kışın ılıman  geçtiği  bölgelere giden (kışı geçirmek üzere) Teke Yöresi Yörükleri arkalarında yüzlerce koyun ve develeri  ile bir mola verirler.Bu mola yeri tahminlere göre Büyük Menderes kıyıları yani  şimdiki Yeşilhüyük ile Homa (Gümüşsu) arası bir yerdi.O zaman da oralarda bol bol pirinç ekilirmiş .Hayvanlardan elde ettikleri süt ve pirinci  pişirerek  sütlü aş yapıp karınlarını doyururlarmış.

 Bu olay yıllarca böyle devam etmiş .Etmiş etmesine ama develerde  bataklıktaki sivrisineklerden rahatsız oluyorlarmış. Gel zaman git zaman develerini de düşünen bu kervandakiler daha gerilere, yukarılara yani Sütlaç Köyünün eski yeri olan iki tepe arasına gelip burada  8-10 tane çadır kurmuşlar böylece burada yerleşik bir düzene geçmeyi kararlaştırmışlar ve orada bir köy olmuşlar. Sütlü aş yaparak yeme alışkanlığı bu köyde de devam etmiş. Buraya bir gün 3-5 askerle bir komutan uğrar ,ya bir  göreve giderken yada görevden dönerken bu askerlere orada çadır kuranlar sütlü aş pişirip verirler.Askerler bu aşı çok beğenirler,buradan her geçişte uğrayıp yiyelim derler. Giderlerken komutanları  : buranın adı ne? diye sorar. Onlarda buranın adı falan yok derler. Yedikleri sütlü aşı beğendikleri için buranın adı Sütlaç olsun der.Böylece o yerleşim yerinin adı Sütlaç kalır. Sonraları buraya Burdur dan ,Çal'dan ve Çivrilin  köylerinden aileler gelir, buraya çadır kurarak yerleşirler. Artık burada bir köy oluşmuştur .Örneğin Köydeki Döğer soyadının Burdurun Döğer köyünden geldiği söylenir.

Bu köyde küçük bir de göl var.  (Gerçi köylü o göle Koca Göl der ama) hayvanlarını buradan sulayarak, içme suyunu da eski Köy Çeşmesi denilen yerden taşıyarak yıllarca Sütlaç Köyünün yeri burası olmuş. Köyün okulu, pazaryeri ve ulaşımı sağlayan demiryolu istasyonu ise 3 km uzakta yani sonra taşınacakları yerde. Köyün çocukları buraya yürüyerek okumaya gelir, içme suyu köy çeşmesinden getirilir,haftada bir gün kurulan pazara alışverişe gelirler , o zamanlar köyde çok büyük bir pazar kurulur çevre köyler  Sütlaç pazarına alışverişe gelirlermiş.Bu pazar benim çocukluğumda bile hala azalsa da devam ediyordu. 

Sütlaç  Köyü burada 1950’ li yılların sonuna kadar kalır. Sonra bakarlar ki tarlalarımız, okulumuz, istasyonumuz ve pazarımız aşağıda köye uzak, çoluk çocuk okul yolunda karda kışta rezil oluyor  su da yok diye düşünmüşler ki 1955 yılından sonra  göç başlamış.1962-1963 yılına kadar sürmüş, bazı aileler doğrudan  Aydın, İncirliova ve İzmir gibi yerlere giderken bazıları da  şimdiki yerlerine yani ekip biçtikleri tarlalarına ev yaparak yerleşmişler. Herkes tarlasının bir köşesine evini yapmış, gerisini ekip dikmiş. Bu yüzden köyümüz seyrek yerleşim olduğundan kalabalık gibi görünür uzaktan.