• slayt
  • slayt
  • slayt
  • slayt
  • slayt
  • slayt
  • slayt
Anket
Döviz Bilgieri
Merkez Bankası Döviz Kuru
  ALIŞ   SATIŞ
USD 34,1398   34,2013
EURO 37,6516   37,7195
       
Özlü Sözler
Bir insana yapılacak en büyük kötülük, ona umut verip sonra hiçbir şey olmamış gibi gitmektir. Friends
Son Ziyaretçi Yorumları
Orhan Torrun
hasan gedik babamın asker arkadaşı idi. 2015 yılında sütlaç köyünde babam ile ziyaret ettik. bir göl kenarında balık yaptırmıştı. çocuğu yoktu. buna çok üzülüyorrdu. babam epeydir ulaşamıyorrmuş. listede gördüm. sanırım vefat etmiş. babam 1940 doğumlu. sanırım o da aynı. allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun. sağlıcakla kalın


Tüm ziyaretçi yorumları için tıklayınız.
Reklam
GERÇEK BİR OLAY

 

KÖYÜMÜZDE YAŞANAN BİR OLAY-ÖĞRETMENİN  ÖLÜMÜ  

Çivril, Denizli’nin şirin bir ilçesidir. Öğretmen Şefik Sınığ’ın mezarı, şehir mezarlığında bir tepenin üzerindedir. Nüfus kayıtlarına göre, asıl adı ve soyadı Şefik Eren Şınıg’dır. Ancak “Şınıg” yerine, “Sınığ” soyadını kullanmıştır.

Şefik Sınığ, 1925 yılında Konya-Seydişehir’de dünyaya geldi. Babasının adı Hulusi, annesinin adı Nazife’dir. Küçük yaşta annesini ve babasını kaybeden küçük Şefik, hem yetim hem de öksüz kalır. Kimsesiz kalınca o yıllarda Denizli’nin Çivril ilçesinde PTT müdürü olan eniştesinin yanına gelir. Burada, ilçenin tek ilkokulu olan 30 Ağustos İlkokulu’nda öğrenime başlar.

Çivrilli Osman Gürkan, Isparta-Gönen Köy Enstitüsü’nde tarım ögretmenidir. Çevresinde zeki, çalışkan, yardıma muhtaç çocukları teşvik ederek, çoğunlukla, okula kendisi götürerek, o çocukların öğrenim görmelerini sağlar. Şefik de bu çocuklardan biridir. Öğretmen Osman Gürkan, Şefik’i Isparta-Gönen Köy Enstitüsü’ne götürür, Orada, parasız yatılı okumasını sağlar. Ona bir baba şefkati gösterir. Ona sahip çıkar.

Şefik Sınığ, Gönen Köy Enstitüsü’nü bitirdikten sonra, Afyon-Dinar ilçesi, Sütlaç Köyü İlkokulu’na öğretmen olarak atanır. Burada ilk görevine başlar. 1949 yılı ekim ayında bir gün, görev yaptığı Sütlaç Köyü’ne yakın Bostancı Köyü’ne futbol oynamaya giderler. O köyde Çivril’den ve Gönen Köy Enstitüsü’nden sınıf arkadaşı olan öğretmen Mehmet Aydeniz görev yapmaktadır. Orada, maç esnasında futbol topu patlar. Şefik öğretmen ve arkadaşları, topu tamir etmek için okula girerler. Şefik öğretmen, topu tamir ederken okulun ara duvarı üzerlerine çöker. Yalnızca o ağır yaralanır.

O yıllarda, ulaşım şartları hayli zor olduğundan Çivril’e güç şartlarda getirilir. Doktor Şerif Gürsel, ağır yaralı olan Şefik öğretmeni muayene ediyor ve omuriliğinin hayli ezilmiş olduğunu görüyor. Çaresiz bir şekilde, Çivril’den Sütlaç’a geri götürülüyor ve orada okul odasında yatağına yatırılıyor. Hasta yatağının başında, öğretmen arkadaşı Mehmet Aydeniz, köylülerden birkaç kişi bekliyor. Ancak durum umutsuzdur. Dünyanın bütün çiçeklerini, köy çocuklarını, öğretmenlik mesleğini çok seven öğretmen ölmek üzeredir. Sürekli öğrencilerini sayıklar. Bu sayıklaması gün boyunca sürer. Hep öğrencilerini, kaderleri kendisine benzeyen o köy çocuklarını sayıklar. Dünyanın bütün çiçeklerini yanına ister. Son sözleri şu olur:

“Bana çiçek getirin,, Dünyanın bütün çiçeklerini buraya getirin!”

Daha sonra, yaşama gözlerini kapar. Zorluklarla geçen yaşamı acı bir olayla son bulmuştur. Artık, o çok sevdiği köy çocuklarından, okulundan ayrıdır…

Bu acı olay, 1949 yılında ekim ayının bir perşembe günü meydana gelmiştir. Çivril’de de duyulan bu acı olay üzerine, bir grup öğretmen arkadaş, bir kamyonla Şefik öğretmenin cenazesini Çivril’e getirmek üzere Sütlaç’a gider. Giden öğretmenler Süleyman Çavdaroğlu, Hasan Başkaya, Ali Dönmez, Rüştü Özen ve Mehmet Reşit Akay’dır. Yanlarında, beraber gittikleri öğretmenlerden birisinin Çivril’de misafiri olan bir üniversite öğrencisi de vardır. O da çok üzülmüş ve duygulanmıştır.

Şefik öğretmen, arkadaşlarınca Çivril’ e getirilir ve şehir mezarlığında toprağa verilir. Mezarının başına adı, soyadı, doğum ve ölüm tarihleri yazılı bir mezar taşı dikilir.

Çivril’den öğretmenlerle beraber Sütlaç’a giden üniversite öğrencisi bu acı olayı Ceyhun Atuf Kansu’ya, 1949 yılında anlatır. Şefik öğretmenin o duygu yüklü son sözlerini aktarır. Bu acı olayı ve son sözleri duyan Ceyhun Atuf Kansu çok duygulanır. Şefik öğretmenin anısını, idealistliğini ölümsüzleştirmek için “Dünyanın Bütün Çiçekleri” adlı o duygulu, anlamlı şiirini kaleme alır.

Bu şiir, ünlü şair tarafından 1950 yılında kaleme alınmıştır, öğretmen Şefik Sınığ, yıllar boyu yaşasın diye… Gerçekten de, “Dünyanın Bütün Çiçekleri” şiiri, yıllar boyu bir türkü gibi söylenip durdu. Daha çağlar boyu söylenip duracak. Anadolu’nun her köşesinde bir fısıltı gibi, Şefik öğretmen, dünyanın bütün çiçeklerini, köy çocuklarını çağıracak. Kaderleri ona benzeyen, yalnızlıkta açan, kimsenin bilmediği o köy çocuklarını… Onlara son bir ders vermek için… Son şarkısını söylemek için…

Öğretmen Şefik Sınığ, bu şiirle ölümsüzleşmiştir. Şefik öğretmenin mezarının Çivril’de olduğunu pek fazla kişi bilmiyor. Onu tanıyan, bu gün hayatta olan emekli öğretmen arkadaşları mezarın yerini bilmektedirler ve anısını ilk günkü canlılığı ile içlerinde yaşatmaktadırlar. Bu gün, hayatta olan, kendisini tanıyan arkadaşları Osman Gürkan’ın oğlu emekli kütüphane öğretmeni Turan Gürkan, emekli öğretmenler Rüştü Özen, Mehmet Reşit Akay ve Süleyman Erdem’dir.

Emekli öğretmen Süleyman Erdem, Şefik öğretmenin mezarının Çivril’de olduğu konusunu yeniden gündeme getirir. İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü’ne, “Mezarın yeniden düzenlenmesi” önerisini götürür. Öneri kabul görür ve yapılan düzenleme 24 Kasını Öğretmenler Günü’ne yetiştirilir. Mezartaşına şiirin ilk ve son kıtaları yazdırılır. 24 Kasım’ da mezarının başında kısa bir tören yapılır.

Emekli öğretmen Rüştü Özen, Ceyhun Atuf Kansu’nun oğlu Işık Kansu’ya olayı haber verir. Çivril’e davet eder. Ünlü şairin oğlu Işık Kansu, yıllardan beri peşinde olduğu, araştırdığı olayın birden bire aydınlandığını duyunca, oldukça heyecanlanır. Hemen Çivril’e gelir ve Şefık Sınığ’ın mezarını ziyaret eder. Onu tanıyan emekli öğretmen arkadaşları ve diğer kişilerle tanışır, konuşur. Daha sonra, Rüştü Özen ile birlikte Dinar’ın köyleri olan Sütlaç ve Bostancı Köyleri’ne gider. Amacı; o günlerin tanığı yaşlı kişileri bulup konuşmaktır.

Amacına ulaşır. O acı olayın canlı tanıklarını bulup konuşur. Oradan buruk bir acı ile Çivril’e geri döner. Yıllardır arayışının mutlu sona ulaşmasında katkısı olan Çivrilliler’ e teşekkür ederek, Ankara’nın yolunu tutar. Ankara yollarında babası Ceyhun Atuf Kansu’nun “Dünyanın Bütün Çiçekleri” şiirini daha bir anlamlı mırıldanır. Bizler, Şefık öğretmenin mezarının Çivril’de bulunmasını bir onur sayıyoruz.

Çivril’de Şefik öğretmenin mezarının bulunduğu şehir mezarlığı, yüksekçe bir tepededir. Bu tepe, özellikle ilkbahar aylarında renk renk çiçeklerle bezenir. Burada her türlü çiçek boy verir.

Em.öğrt. MÜMTAZ BAŞKAYA
Öğretmen Dünyası Dergisi, Nisan 2000, Sayı 244

 



BİLAL BİLGEN

Okunma Sayısı: 500


35.171.164.77








  Barış Ulusoy

kaleminize sağlık çok duygulandım...

YAZARIN DİĞER YAZILARI

Sütlaç Köyü - Dinar Afyon  

© Copyright 2023  V4.3 Tüm Hakları Saklıdır. | Dernek Scripti | Köy Web Sitesi


Top